با اشتیاق می نویسم:

عشق زیباست...... می گویم عاشقم......می شنوی و می گذری.

می خوانم دلم تنگ است......هم آوا می شوی همدل نه!

فریاد می زنم...با نگاهی مبهم سکوت می کنی. دلم می لرزد!

امروز خاموشم...نه شوق نوشتن دارم ٬ نه توانایی گفتن .

نوشته هایم را می خوانم...گونه هایم  خیس می شود.

گفته هایم را به یاد می آورم و مرتب خاطره هایم را مرور می کنم.

با آوازم همدل می شوی...اکنون آواز من از حنجره ی فرشتهاست.

ساکت و بی صدا با نگاهی مبهم..... دلم می لرزد!

خدایا سکوت نکن در برابرم طاقتی برام نمونده.